Εφτά σίγουροι τρόποι να δυστυχήσεις ως γονιός

 

 

 

Του Προκόπη Ανδριανού

Ψυχολόγος, Corporate trainer - Coaching 

- Περίμενε περίμενε... ποιος σου είπε ότι θέλω να δυστυχήσω ως γονιός;

Ποιος γονέας θέλει να είναι δυστυχισμένος. Ποιος άνθρωπος θέλει να είναι δυστυχισμένος;

Τέλεια, τότε φρόντισε να καταλάβεις τι κάνει οποιονδήποτε γονέα δυστυχισμένο και βεβαιώσου ότι δεν συμβαίνει στη δική σου ζωή.

Οι συγκεκριμένες στάσεις που περιγράφω παίζουν, σύμφωνα με έρευνες, πρωταρχικό ρόλο στο να εμποδίζουν τους γονείς να απολαύσουν την ευτυχία που θα έπαιρναν από τα παιδιά τους.

1.     Προσδοκίες που αφορούν την ευτυχία που φέρνουν τα παιδιά. Περιμένεις να γίνεις ευτυχισμένος επειδή έχεις παιδιά. Οι υψηλές προσδοκίες για την ευτυχία που περιμένουν κάποιοι ότι θα του δώσουν/ουν (το παιδί/α στην προκειμένη περίπτωση) είναι αυτό ακριβώς που ελαττώνει την ευτυχία που παίρνει κάποιος από τα παιδιά. Οι υψηλές προσδοκίες ελαττώνουν την ποιότητα οποιασδήποτε εμπειρίας. Με λίγα λόγια ότι περιμένουμε ότι θα μας κάνει ευτυχισμένους δεν μας κάνει όσο περιμείνουμε, καθώς και το αντίθετο δηλαδή γινόμαστε περισσότερο ευτυχισμένοι όταν δεν διατηρούμε υψηλές προσδοκίες (δες εδώ σχετικές έρευνες http://bit.ly/linked_expect).  

2.     Προβολή των επιθυμιών που έχει κάποιος γονέας στο παιδί του. Ο γονέας ιδιαίτερα συχνά έρχεται πακεταρισμένος και με τις δικές του προδιαγεγραμμένες επιθυμίες και προ-εγκατεστημένα θέλω για το παιδί του. Συνήθως τα θέλω του γονέα αφορούν και σχετίζονται με τα δικά του βιώματα και εμπειρίες.

Μη μου πεις ότι το παιδί σου δηλαδή έχει αβίαστη την επιλογή της θρησκείας ή του σεξουαλικού του προσανατολισμού, έτσι δεν είναι? Δεδομένου ότι στην Ελλάδα ξέρω πολύ καλά ότι οι γονείς αυτοί μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού θα δυσκολευτώ πολύ να σε πιστέψω.

Επιλογή επαγγέλματος; συντρόφου; Πολύ σπάνια ένα παιδί έχει την ευκαιρία να επιλέξει κάτι που αφορά τον ίδιο και είναι σε αντίθεση με γονεϊκά πρότυπα. Σκέψου ότι ή κόρη σου ετοιμάζεται να παντρευτεί έναν οικονομικό μετανάστη ή ο γιος σου μια πορνοστάρ. Νομίζω ότι τώρα αρχίζεις να καταλαβαίνεις καλύτερα...

Σχεδόν οτιδήποτε κάνει ένας άνθρωπός είναι σε συντονισμό με βασικά γονεϊκά πρότυπα. Όταν αυτό δεν συμβαίνει γίνεται για πολύ λίγους λόγους, με την αντίδραση στην πρώτη θέση ανάμεσα σε αυτούς.
 

Όσο πιο χαμηλό είναι το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο της οικογενείας τόσο πιο επιρρεπή είναι τα παιδιά στις προβολές των γονεϊκών προσδοκιών.
 

Επιπλέον ψυχολογικοί μηχανισμοί “άμυνας” εμποδίζουν τους γονείς να δουν την δική τους επιρροή στην προσωπικότητα του νέου ανθρώπου που βοηθούν να μεγαλώσει.

Άκου και το χειρότερο τώρα: αντίστοιχοι ψυχολογικοί μηχανισμοί απαγορεύουν και στα παιδιά να δουν την γονεϊκή χειραγώγηση. Οι προσδοκίες του γονέα δημιουργούν εσωτερικούς περιορισμούς στο παιδί του, χωρίς το ίδιο απαραίτητα να μπορεί να το καταλάβει. Και είναι ακριβώς αυτές οι προσδοκίες για το μέλλον του παιδιού σου που θα χαμηλώσουν και το δικό σου επίπεδο ευτυχίας αλλά και του παιδιού σου και μάλιστα ίσως και για πάντα. Αυτό, διότι ευτυχία=ελευθερία (όχι η συγκεκριμένη εξίσωση δεν αναφέρεται επειδή ακούγεται ωραία άλλα επειδή όλες οι έρευνες συμφωνούν σε αυτήν).
 

Η ασυνείδητη γονεϊκή χειραγώγηση είναι ο καλύτερος τρόπος να περιορίσεις την ελευθερία του παιδιού σου για πάντα.
 

3.     Χρόνος. Το πόσο ευτυχισμένος είναι ο κάθε άνθρωπός εξαρτάται από ελάχιστα πράγματα. Ένα από αυτούς είναι και ο χρόνος που αφιερώνουμε σε πράγματα που μας αρέσουν. Ο χρόνος που δίνουμε σε πράγματα που δεν έχουν απαραίτητα όφελός αλλά είναι διασκεδαστικά. Τα χόμπυ μας, συναναστροφή με φίλους, συνήθειες που μας αρέσουν, ακόμη και δουλειά για μερικούς από εμάς εφ' όσον μας αρέσει. Όταν υπάρχουν παιδιά σε γενικές γραμμές ο χρόνος των γονέων για τα ενδιαφέροντα τους ελαττώνεται (ή μηδενίζεται). Οι υποχρεώσεις που δημιουργούν τα παιδιά ελαττώνουν τον χρόνο που ο κάθε ένας από τους συντρόφους θα δώσει σε πράγματα που θα ήθελε να κάνει, αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στο επίπεδο της ευτυχίας που απολαμβάνει. 

4.     Άγχος. Οι γονείς είναι υπεύθυνοι για όλες τις διαστάσεις της ανάπτυξης του παιδιού. Για την φυσική, ψυχολογική, καθώς και για τα υλικά αγαθά που χρειάζονται (ή νομίζουν ότι χρειάζονται) τα παιδιά τους για να μεγαλώσουν σωστά και να γίνουν ολοκληρωμένοι άνθρωποι. Η επιπλέον υπευθυνότητα δημιουργεί άγχος, γιατί τις περισσότερες φορές οι γονείς μέσα βαθιά τους δεν ξέρουν με σιγουριά τι πρέπει να κάνουν. Απλά κάνουν ότι έχουν δει, βιώσει ή μάθει έμμεσα αλλά χωρίς την βεβαιότητα της τεκμηρίωσης. Επιπλέον σε πολλές χώρες και οικογένειες τα οικονομικά αποτελούν μια μόνιμη πηγή άγχους και η ύπαρξη παιδιών ελαττώνουν σημαντικά τις πιθανές επιλογές του ζευγαριού και την ευελιξία στην διαχείριση της ζωής.

5.     Λιγότερο σεξ. Είναι περιττό να αναφέρουμε πόσο μειώνεται ο αριθμός των σεξουαλικών επαφών και ίσως και η ποιότητα του σεξ όταν υπάρχουν παιδιά στο ζευγάρι. Το σεξ επηρεάζει τραγικά την ανθρώπινη ευτυχία, και τα παιδιά επηρεάζουν τραγικά τις δυνατότητες του σεξ σχεδόν σε όλα τα ζευγάρια. Λιγότερο σεξ, λιγότερη ευτυχία. 

6.     Υπερπροστατευτισμός. Γονείς ελικόπτερα. Η ζωή τους γυρίζει γύρω από τα παιδιά σαν τον έλικα του ελικοπτέρου. Είναι οι υπερπροστατευτικοί γονείς που δεν θα αφήσουν το παιδί τους εκτεθειμένο σε οτιδήποτε νέο, που δεν θα το αφήσουν να του λείψει τίποτα στερώντας του έτσι την ευκαιρία να χάσει και να μάθει καθώς και να κερδίσει μόνο του αυτό που θέλει. Το άγχος για το παιδί είναι το καύσιμο για τον γονέα ελικόπτερο. Άγχος και ευτυχία είναι δυο ασύμβατες έννοιες. 

7.     Υλικά αγαθά αντί για χρόνο μαζί με το παιδί/α. Το τραγικό λάθος γονέων είναι ότι ανταλλάσσουν υλικά αγαθά για τα παιδιά μας (πχ. δώρα) με το χρόνο που θα έπρεπε να περνάμε μαζί τους. Το μάντρα των στερημένων γονέων: να μη στερηθεί τίποτα το παιδί μου. Στην πραγματικότητα και βάση ερευνών το πιο σημαντικό πράγμα που αισθάνονται τα ίδια τα παιδιά ότι στερούνται είναι ο χρόνος μαζί με τον γονέα τους.

Χαρίζοντας κάτι υλικό στο παιδί μας, μας κάνει να αισθανόμαστε λιγότερο ένοχοι για το χρόνο που δεν του διαθέσαμε. Μέσα μας, βαθιά μέσα μας ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Και έχουμε ήδη δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια εσωτερική σύγκρουση. Μια βολική πεποίθηση που γίνεται βολική συμπεριφορά εναντίον μιας εσωτερικής πεποίθησης που είναι βασικό κομμάτι του εαυτού μας.

Μάντεψε τώρα πόσοι είναι οι γονείς που κάνουν τα παραπάνω 'λάθη'. Περίπου όλοι. Πάνω από 90% στον Δυτικό κόσμο.

Τι κάνω εγώ τώρα

Σκέψου πολύ σοβαρά και ρώτα το εαυτό σου καθώς και τους γύρω σου μήπως κάποια από τα παραπάνω συμβαίνουν στη ζωή σου. Οι πιθανότητες λένε ότι 9/10 φορές κάνεις κάποια από τα παραπάνω λάθη. Πως τα διορθώνεις;  
 

Ότι καλό ή κακό πρόκειται να βιώσει το παιδί σου έχει τις ρίζες του εδώ και τώρα, στον δικό του τρόπο που το αντιμετωπίζεις. Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσαν να γραφούν πολλές πολλές σελίδες με τα λάθη των γονέων στην συμπεριφορά τους έναντι στα παιδιά.

Το συγκεκριμένο άρθρο θα είχε πολύ μικρή αξία αν δεν είχε και πρόταση.

Η Πρόταση: συμπεριφέρσου στο παιδί σου με τις ίδιες αρχές που θα καθόριζαν την συμπεριφορά σου σε έναν ενήλικα φίλο σου.

To παιδί σου θα χρειαστεί να πληρώσει τα λάθη σου και τα λάθη των δικών σου γονέων και των γονέων τους. Πολύ πολύ αργότερα, σε κάθε περίπτωση που δεν το άφησες να κερδίσει αυτό που έπρεπε να είχε κερδίσει. Και δεν μιλώ για υλικά ούτε για οποιαδήποτε είδους ανταμοιβή αλλά για τις ψυχολογικές ικανότητες που στο σύνολο τους ονομάζονται ικανότητες συναισθηματικής επαναφοράς.

Θα τις χρειαστεί....

LinkedIn: prokopios.adrianos@oooops.eu
Facebook: Serotonin worsksop
Skype: hey_prokopi
Pintrest serotonin workshop
g+: Prokopios A