Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017

Πώς μιλάμε στα παιδιά για το σεξ



Έρχεται κάποια στιγμή που όλοι οι γονείς καλούνται να παραδώσουν μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα παιδιά τους.
Παρακάτω θα βρείτε χρήσιμες συμβουλές για να γίνει λιγότερο άβολη η συγκεκριμένη συζήτηση.

Η σεξουαλικότητα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. Έτσι, ένα παιδί που αναπτύσσεται φυσιολογικά είναι λογικό να θέλει να εξελίξει και τη σεξουαλικότητά του. Βέβαια, όταν μιλάμε θεωρητικά όλα φαντάζουν εύκολα. Τι γίνεται όμως όταν το παιδί σας ρωτήσει «Μαμά, μπαμπά; Πώς γίνονται τα παιδιά;»;

Δυστυχώς, η γνωστή ιστορία με τη μέλισσα που γονιμοποιεί το λουλούδι πιθανώς να κεντρίσει το ενδιαφέρον σε ένα παιδί προσχολικής ηλικίας, το οποίο όμως στη συνέχεια θα την απορρίψει, καθώς θα διαπιστώσει ότι δεν μπορεί να ταυτιστεί ούτε με τη μέλισσα, ούτε με το λουλούδι.
Μάλιστα, σύμφωνα με τους περισσότερους παιδιάτρους και παιδοψυχολόγους, είναι προτιμότερο οι γονείς να μιλούν στα παιδιά ειλικρινά από την αρχή, τόσο για τη γονιμοποίηση, όσο και για το σεξ, παρά να τα μπερδεύουν επινοώντας διάφορα παραμύθια.

Ποια είναι η κατάλληλη ηλικία να μιλήσετε στο παιδί σας για το σεξ;
Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει συγκεκριμένη ηλικία που πρέπει να μιλήσετε στα παιδιά σας για το σεξ. Όταν θα είναι έτοιμα, θα έρθουν σε εσάς με τις κατάλληλες ερωτήσεις, εφόσον βέβαια έχετε προετοιμάσει κατάλληλα το έδαφος και δεν δείχνετε ότι αισθάνεστε άβολα να συζητήσετε για κάτι τέτοιο. Σε κάθε περίπτωση, όταν συμβεί, θα πρέπει να φροντίσετε ώστε να βάλετε τις σωστές βάσεις. Όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα!

Πώς θα ανοίξετε μια συζήτηση για το σεξ;
Εάν έχετε διαπιστώσει ότι το παιδί σας έχει αναπτύξει κάποιο ενδιαφέρον για το σεξ, τότε μπορείτε να εκμεταλλευτείτε την ευκαιρία και να του μιλήσετε γι’ αυτό την κατάλληλη στιγμή. Για παράδειγμα, εάν η οικογένειά σας πρόκειται σύντομα να μεγαλώσει με την έλευση ενός μωρού, μπορείτε να δείτε αυτό το γεγονός σαν ευκαιρία να απαντήσετε σε πιθανές απορίες που μπορεί να έχει το παιδί σας.
Εναλλακτικά, κάποια τρυφερή σκηνή που μπορεί να τύχει να δει στην τηλεόραση, ή ακόμα και όταν κάνει μπάνιο, μπορούν να πυροδοτήσουν μια εποικοδομητική συζήτηση γύρω από τα φιλιά, τον έρωτα, την αγάπη και γενικότερα τις σχέσεις των δύο φύλων.
Βασικός στόχος όμως αυτής της συζήτησης είναι να κάνετε το παιδί σας να νιώσει άνετα, τόσο με τη σεξουαλικότητά του, όσο και με τη σεξουαλικότητα σαν θέμα συζήτησης. Εφόσον λοιπόν αποφασίσετε να κάνετε μια τέτοιου είδους συζήτηση καλό είναι να αφήσετε το παιδί σας να σας καθοδηγήσει.

Προετοιμαστείτε κατάλληλα ακολουθώντας τα παρακάτω tips:

●     Αποφασίστε ποια είναι η δική σας στάση απέναντι στη σεξουαλικότητα και για ποια θέματα θα θέλατε να συζητήσετε με το παιδί σας.

●     Ενθαρρύνετε τις συζητήσεις και τις ερωτήσεις γύρω από το σεξ, διατηρώντας μια ήρεμη και δεκτική συμπεριφορά.

●     Εξοικειωθείτε με την ιδέα και προσπαθήστε να μη δείχνετε συναισθήματα όπως αμηχανία, ντροπή ή ακόμα και θυμό. Το σεξ δεν θα πρέπει να παρουσιάζεται σαν ταμπού ή ως ανήθικο.

●     Προσπαθήστε να απαντάτε στις ερωτήσεις των παιδιών σας άμεσα, αφιερώνοντας τον κατάλληλο χρόνο προκειμένου να λύσετε τις απορίες τους.

●     Συμβουλευτείτε τη σχετική βιβλιογραφία. Υπάρχουν πολλά βιβλία με βοηθητικές εικόνες, όπως η ανατομία του σώματος, τα οποία μπορούν να βοηθήσουν τη συζήτηση.

Θυμηθείτε: όσο πιο μικρά είναι τα παιδιά, τόσο πιο απλές και εύκολες είναι οι συζητήσεις γύρω από το σεξ. Στην εφηβεία τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται πιο απαιτητικά.

Ποια είναι τα οφέλη του να έχετε μια ανοιχτή επικοινωνία με τα παιδιά σε ό,τι αφορά το σεξ;
Η σεξουαλική παιδεία πρέπει να ξεκινά από το σπίτι. Πολλές φορές οι γονείς πιστεύουν πως δεν είναι οι κατάλληλοι να συζητήσουν με τα παιδιά τους για ένα τέτοιο θέμα, γιατί ενδεχομένως το ίδιο να πίστευαν και οι γονείς τους. Όμως, υπάρχει πιο κατάλληλος άνθρωπος να μιλήσει στα παιδιά σας για το σεξ από εσάς;
Μιλώντας στα παιδιά σας ανοιχτά για το σεξ, τα βοηθάτε να εξελιχθούν και σε αυτόν τον τομέα, ώστε να πάρουν τις σωστές αποφάσεις στις προσωπικές τους σχέσεις και να προφυλαχθούν από πιθανούς κινδύνους. Προσοχή! Όταν θα μιλήσετε στα παιδιά για την προφύλαξη θα πρέπει να το κάνετε με τέτοιο τρόπο ώστε να μην τα τρομάξετε.
Ακόμα λοιπόν και αν το θέμα του σεξ σας φέρνει σε δύσκολη θέση, με αποτέλεσμα να έχετε αποφύγει τέτοιου είδους συζητήσεις με τα παιδιά σας στο παρελθόν, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι ποτέ δεν είναι αργά να τους κάνετε μια συζήτηση! Έτσι, θα διαπιστώσετε και οι ίδιοι ότι δεν ήταν τελικά τόσο δύσκολο…

Βιβλιογραφία για το Πώς Μιλάμε για το Σεξ στα Παιδιά

"Ας μιλήσουμε για το Σεξ"
ISBN: 9601637540
Εκδόσεις: Εκδόσεις Πατάκη
υγγραφείς: Robie H. Harris
από 9,33 €

"Πώς ήρθα στον Κόσμο"
ISBN: 9601410309
Συγγραφείς: Peter Mayle
από 7,07 €

"Μαθαίνω για την σεξουαλικότητα"
ISBN: 9605025515
Εκδόσεις: Susaeta
από 6,86 €

"Σεξ και Συναίσθημα"
ISBN: 9606717038   
Εκδόσεις: Κάτοπτρο
Συγγραφείς: Kolet Janssen
από 19,26 €

"Απαντήσεις σε ερωτήσεις εφήβων"
ISBN: 9604221221   
Εκδόσεις: Άγκυρα
Συγγραφείς: Jacqui Bailey
από 13,24 €

"Ερωτήσεις και Απαντήσεις για την Σεξουαλικότητα"
ISBN: 9605023334
Εκδόσεις: Susaeta
από 10,30 €

"Η Σεξουαλικότητα στην Εφηβεία"
ISBN: 9604496360
Εκδόσεις: Σαββάλας

Συγγραφείς: Lluís Cugota Mateu
από 5,88 €

"Μιλώντας για το Σεξ στην κόρη μου"
ISBN: 9601644121
Εκδόσεις: Εκδόσεις Πατάκη
Συγγραφείς: Jean - Didier Vincent
από 5,25 €

"Εσύ, το άλλο φύλλο και το Σεξ!"
ISBN: 9603022543
Εκδόσεις: Βλάσση Αδελφοί
Συγγραφείς: Anita Naik
από 7,52 €








Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017

Τί είναι οι "γονείς-ελικόπτερα"


Ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας είναι σαφής.
Κρατάτε, λέει, ασφαλείς αποστάσεις από τα προπορευόμενα οχήματα, είτε είναι σταματημένα είτε είναι εν κινήσει. Απλό και κατανοητό. Μακάρι να ήταν το ίδιο απλό και όσον αφορά τις αποστάσεις που πρέπει να κρατούμε οι γονείς από τα παιδιά μας.
Τώρα τελευταία ένας καινούριος όρος έκανε την εμφάνισή του. Είναι οι γονείς-ελικόπτερα. Αυτοί, δηλαδή, που βρίσκονται συνέχεια σαν ελικόπτερα πάνω από τα παιδιά τους, παρακολουθούν κάθε τους κίνηση, δεν τα αφήνουν να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και τα πνίγουν με την αγάπη και την προστασία τους.
Το να θέλει κάποιος να προστατέψει και να βοηθήσει το παιδί του είναι απολύτως κατανοητό. «Θα έκανα τα πάντα για να βοηθήσω τα παιδιά μου», λένε οι περισσότεροι γονείς, και το εννοούν. Αυτό το τα πάντα, όμως, περιλαμβάνει πολλά. Από το μια υγιή μέχρι μια αρρωστημένη συμπεριφορά. Γιατί είναι ένα πράγμα, για παράδειγμα, να κάτσω να εξηγήσω στο παιδί μου πώς να κάνει εξισώσεις με κλάσματα και εντελώς διαφορετικό να κάτσω να τις λύσω εγώ.
Οι γονείς-ελικόπτερα ζουν και αναπνέουν για τα παιδιά τους, δεν υπάρχει τίποτα άλλο στη ζωή τους. Φτάνουν στο σημείο να μην μπορούν να διαχωρίσουν τον εαυτό τους από το παιδί τους. Μιλούν στον πληθυντικό αριθμό όταν αναφέρονται σε αυτό. Βγάλαμε δοντάκια, βάλαμε εμβόλιο, κάνουμε μαθήματα πιάνου, πιάσαμε άριστα στο διαγώνισμα. Και τούτο είναι το λιγότερο. Οι γονείς-ελικόπτερα θέλουν να ασκούν τον πλήρη έλεγχο στη ζωή των παιδιών τους. Ποια ρούχα θα φορέσουν, ποιοι θα είναι οι φίλοι τους, πώς θα κάνουν την κατ' οίκον εργασία τους, τι θα σπουδάσουν.
Είναι φρικτό να μεγαλώνει κανείς σε συνθήκες σκλαβιάς. Δόθηκαν πολλοί αγώνες για την ελευθερία, για να φτάνουμε στο σημείο σήμερα οι ίδιοι οι γονείς να γίνονται δυνάστες. Η καταπίεση που υφίστανται αυτά τα παιδιά είναι τρομερή, αλλά δυστυχώς δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν. Τα παιδιά που βρίσκονται στο επίκεντρο του γονεϊκού σύμπαντος προσγειώνονται άσχημα όταν διαπιστώνουν ότι δεν συμβαίνει το ίδιο στην αληθινή ζωή. Τα παιδιά των γονιών-ελικοπτέρων είναι άβουλα, αδύναμα να αντεπεξέλθουν στις πραγματικές δυσκολίες της ζωής.
H πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου του Στάντφορντ Lythcott-Haims υποστηρίζει πως οι γονείς-ελικόπτερα καταστρέφουν μια ολόκληρη γενιά παιδιών. Ως επικεφαλής ενός από τα πιο φημισμένα πανεπιστημιακά ιδρύματα σε όλο τον κόσμο, έχει παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερους φοιτητές να μην είναι σε θέση να φροντίσουν τον εαυτό τους, στα πιο απλά ζητήματα. Νέοι με απίστευτες γνώσεις, που όμως δεν μπορούν να κάνουν τα αυτονόητα. Μιλούν τρεις ξένες γλώσσες και δεν ξέρουν πώς να κλείσουν ένα ραντεβού στο νοσοκομείο. Παίρνουν άριστα στις εξετάσεις και δεν μπορούν να πάνε να ψωνίσουν τι χρειάζεται για να μαγειρέψουν να φάνε.
Όλοι θέλουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας. Οι ειδικοί λένε ας το κάνουμε με τέτοιο τρόπο, που να μην ευνουχίζουμε τις προσωπικότητές τους. Άλλο είναι το να στέκομαι συμπαραστάτης δίπλα στο παιδί μου και άλλο το να στέκομαι μπάστακας από πάνω του. Η ζωή είναι και σκληρή και δύσκολη. Γι' αυτό το περίπλοκο, ακατανόητο, ίσως και ζοφερό μέλλον που τα περιμένει, ας δώσουμε στα παιδιά μας το καλύτερο εφόδιο, την ικανότητα να σκέφτονται μόνα τους και να παίρνουν τις αποφάσεις που τα αφορούν, γνωρίζοντας πάντα πως οι πράξεις τους έχουν και συνέπειες. Και αυτό θα έπρεπε να ήταν γραμμένο στον Κώδικα Γονικής Συμπεριφοράς, αν, βέβαια, υπήρχε κάτι τέτοιο.

* Η ΑΦΟΡΜΗ: Το άρθρο της εφημερίδας Chicago Tribune στις 19.10.2015, που παρουσίασε ένα απλό τεστ της Lythcott-Haims, με το οποίο μπορεί να διαπιστώσει κάποιος αν είναι γονιός-ελικόπτερο.

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2017

EQ - Η Συναισθηματική Νοημοσύνη διαμορφώνεται από μικρή ηλικία

Τι είναι όμως η συναισθηματική νοημοσύνη; Με ποιο τρόπο μπορούμε να την αναπτύξουμε;

Με τον όρο συναισθηματική νοημοσύνη εννοούμε την ικανότητά μας να αναγνωρίζουμε, να εκφράζουμε και να ελέγχουμε τα συναισθήματά μας καθώς επίσης και να κατανοούμε τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων. Η ικανότητα αυτή μας επιτρέπει να διαμορφώνουμε και να διατηρούμε τις διαπροσωπικές μας σχέσεις και χτίζεται σταδιακά από την παιδική μας ηλικία.



Είναι γεγονός πως όσο πιο μικρά είναι τα παιδιά τόσο πιο εγωιστικός είναι ο τρόπος που λειτουργούν. Δεν είναι σε θέση, σε ένα πρώτο επίπεδο, να κατανοήσουν ότι κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του συναισθήματα. Τα ενδιαφέρει αποκλειστικά η ικανοποίηση των δικών τους αναγκών μέσα από το πρίσμα του ναρκισσισμού που διέπει τα πρώτα χρόνια της ζωής τους.

Οι γονείς είναι αυτοί που βοηθούν το παιδί να χτίσει βήμα βήμα τη συναισθηματική του νοημοσύνη και να αναπτύξει τις κοινωνικές και διαπροσωπικές του δεξιότητες. Το βοηθούν να αναγνωρίσει τη σημασία των συναισθημάτων του και ενισχύουν την υγιή έκφρασή τους.
Πώς μπορούν λοιπόν οι γονείς να ενισχύσουν την ικανότητα του παιδιού να κατανοεί και να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του;
Το σημαντικότερο από όλα είναι να του επιτρέπουν να εκφράζει αυτά που νιώθει και να δίνουν όνομα στο συναίσθημά του. Είναι πολύ σημαντικό να του δίνουν χώρο να εκφράζει όχι μόνο τα θετικά αλλά και τα αρνητικά του συναισθήματα.
Ταυτόχρονα μπορούν να το απενοχοποιούν για το θυμό ή το φόβο ή ακόμα και τη ζήλια που μπορεί να νιώθει. Όλα τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά και εκπληρώνουν κάποιο σκοπό. Φράσεις που πολύ συχνά λανθασμένα χρησιμοποιούνται μπορεί να εμποδίσουν το παιδί να εκφραστεί. Τέτοιες φράσεις είναι για παράδειγμα «δεν ντρέπεσαι να κλαις;», «τα αγόρια δεν κλαίνε», «μην δείχνεις ότι θυμώνεις» κτλ. Γονείς που αντιδρούν αρνητικά ή αποδοκιμαστικά στην επιθυμία του παιδιού να εκφραστεί μπορεί να εμποδίσουν την υγιή συναισθηματική του ωρίμανση.
Επίσης, καλό θα ήταν οι γονείς να αποφεύγουν να γελάνε με το φόβο ή την έκφραση θυμού των παιδιών τους. Όταν κοροϊδεύουμε ένα παιδί που φοβάται του μαθαίνουμε ουσιαστικά ότι δεν επιτρέπεται να νιώθει φόβο, κι ακόμη περισσότερο ότι δεν επιτρέπεται να τον εκφράζει.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό είναι διδάσκουμε τα παιδιά να σέβονται τα συναισθήματα των άλλων, κυρίως λειτουργώντας και οι ίδιοι με τον ίδιο τρόπο. Ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά μιμούνται. Έτσι ένα παιδί που βλέπει τους γονείς του να εκφράζονται με υγιή τρόπο δεν έχει παρά να κάνει το ίδιο. Για παράδειγμα, ένα ζευγάρι γονέων που δίνει ο ένας στον άλλο τον χώρο και το σεβασμό της έκφρασης διδάσκει στο παιδί εμπράκτως πως δεν νιώθουν όλοι οι άνθρωποι τα ίδια συναισθήματα. Κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται διαφορετικά σε ένα γεγονός.
Και κάθε γεγονός εγείρει διαφορετικά συναισθήματα σε κάθε άνθρωπο.
Οι γονείς δείχνουν και το παιδί μιμείται να σέβεται το συναίσθημα του άλλου.

Μια πολύ καλή τεχνική για την ενδυνάμωση έκφρασης των συναισθημάτων ενός μικρού παιδιού που δεν έχει μάθει να εκφράζει λεκτικώς τα συναισθήματα του είναι το "Το κουτί των Συναισθημάτων".  Παίρνουμε ένα κουτί που κλείνουμε καλά αφήνοντας μια μικρή σχισμή για να μπορεί το παιδί να προσθέτει μόνο του τα συναισθήματα που νοιώθει πάνω σε μικρά χαρτάκια. Λέμε στο παιδί ότι αυτό το κουτί είναι σφραγισμένο, ασφαλές για να μπορεί να εκφράζει όποιο συναίσθημα έχει και δεν θέλει να το συζητήσει ή να το δει κάποιος άλλος, χωρίς να νοιώσει φόβο ή ντροπή αν το εκφράσει σε έναν μεγαλύτερο του. Μπορεί να γράψει τι αισθάνεται ή να φτιάξει προσωπάκια εκφράζοντας λύπη, χαρά, θυμός, ζήλια, θλίψη κά. Όταν το παιδί είναι έτοιμο, μπορεί να συζητήσει μαζί με τον γονιό το πώς αισθάνεται και τι του προκάλεσε αυτό το συναίσθημα. Προσοχή όμως! ποτέ μην παραβιάζετε το "Το κουτί των Συναισθημάτων" χωρίς την έγκριση του παιδιού, αυτός είναι ο προσωπικός του χώρος που οφείλετε να σέβεστε καθώς χάνεται η εμπιστοσύνη του απέναντί σας. Το μόνο που θα πετύχετε είναι να σταματήσει να το χρησιμοποιεί και να κλειστεί περισσότερο στον εαυτό του. 

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

Η επιθυμία για μάθηση είναι γραμμένη στο DNA

Αν πασχίζετε κάθε πρωί να πείσετε το παιδί σας να πάει στο σχολείο… μάλλον φταίτε εσείς και όχι το παιδί σας.Για την ακρίβεια, τα γονίδια που περάσατε στο παιδί σας!
Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν ψυχολόγοι από το πανεπιστήμιο Goldsmiths του Λονδίνου και το πανεπιστήμιο του Οχάιο στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τους οποίους η προθυμία (ή απροθυμία) μας για μάθηση, επηρεάζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα γονίδιά μας.
Οι επιστήμονες βρήκαν, ότι το 40% με 50% των διαφορών στα κίνητρα που έχουν τα παιδιά σε σχέση με τη μάθηση, θα μπορούσαν να εξηγηθούν από τη «γενετική κληρονομιά» που έχουν πάρει από τους γονείς τους.
Οι ερευνητές μελέτησαν πάνω από 13.000 δίδυμους ηλικίας 9 έως 16 ετών από έξι χώρες (Ηνωμένο Βασίλειο, Καναδάς, Ιαπωνία, Γερμανία, Ρωσία και ΗΠΑ). Στην εργασία τους αναφέρουν πως τα αποτελέσματα της έρευνας τους προκάλεσαν έκπληξη, καθώς πίστευαν πως το κοινό περιβάλλον που μοιράζονταν οι δίδυμοι –οικογένεια, δάσκαλοι- θα ήταν πιο σημαντικός παράγοντας απ’ ό,τι η γενετική.
Αντίθετα, η γενετική και οι μη κοινοί περιβαλλοντικοί παράγοντες είχαν τη μεγαλύτερη επίδραση στην κινητοποίηση των παιδιών για μάθηση, ενώ το κοινό περιβάλλον είχε αμελητέο αντίκτυπο.
Ως εκ τούτου, δε θα πρέπει να καταλήγει κανείς σε βιαστικά συμπεράσματα ότι ένας «κακός δάσκαλος» ή το ίδιο το παιδί ευθύνεται για την έλλειψη κινήτρου στην τάξη, υποστηρίζουν οι ερευνητές. «Τα ευρήματά μας ήταν αρκετά συνεπή σε όλες αυτές τις διαφορετικές χώρες, με διαφορετικά εκπαιδευτικά συστήματα και διαφορετικές κουλτούρες» εξήγησε ο καθηγητής Stephen Petrill από το πανεπιστήμιο του Οχάιο.
«Τα αποτελέσματα μας εξέπληξαν. Η σπασμωδική αντίδραση συνήθως είναι να λέμε ότι το παιδί δεν έχει την απαραίτητη υποστήριξη ή κίνητρο από το περιβάλλον του, ή πως φταίει το ίδιο το παιδί. Αυτό που διαπιστώσαμε ήταν πως οι διαφορές στην προσωπικότητα που κληρονομεί κανείς μέσα από το DNA έχουν πολύ σημαντική επίδραση στο κίνητρο που έχει για μάθηση».
Ωστόσο, τα ευρήματα της συγκεκριμένης έρευνας δεν εντόπισαν κάποιο συγκεκριμένο γονίδιο που να σχετίζεται με το κατά πόσο κάποιος αγαπά τη μάθηση, όμως υποδηλώνουν μια περίπλοκη διαδικασία, στην οποία εμπλέκονται πολλά γονίδια και αλληλεπιδράσεις γονιδίων-περιβάλλοντος που επηρεάζουν τα κίνητρα για μάθηση.
Τα συμπεράσματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Personality and Individual Differences.

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

Εφτά σίγουροι τρόποι να δυστυχήσεις ως γονιός

 
 
 
Του Προκόπη Ανδριανού
Ψυχολόγος, Corporate trainer - Coaching 


- Περίμενε περίμενε... ποιος σου είπε ότι θέλω να δυστυχήσω ως γονιός;
Ποιος γονέας θέλει να είναι δυστυχισμένος. Ποιος άνθρωπος θέλει να είναι δυστυχισμένος;
Τέλεια, τότε φρόντισε να καταλάβεις τι κάνει οποιονδήποτε γονέα δυστυχισμένο και βεβαιώσου ότι δεν συμβαίνει στη δική σου ζωή.

Οι συγκεκριμένες στάσεις που περιγράφω παίζουν, σύμφωνα με έρευνες, πρωταρχικό ρόλο στο να εμποδίζουν τους γονείς να απολαύσουν την ευτυχία που θα έπαιρναν από τα παιδιά τους.

1.     Προσδοκίες που αφορούν την ευτυχία που φέρνουν τα παιδιά. Περιμένεις να γίνεις ευτυχισμένος επειδή έχεις παιδιά. Οι υψηλές προσδοκίες για την ευτυχία που περιμένουν κάποιοι ότι θα του δώσουν/ουν (το παιδί/α στην προκειμένη περίπτωση) είναι αυτό ακριβώς που ελαττώνει την ευτυχία που παίρνει κάποιος από τα παιδιά. Οι υψηλές προσδοκίες ελαττώνουν την ποιότητα οποιασδήποτε εμπειρίας. Με λίγα λόγια ότι περιμένουμε ότι θα μας κάνει ευτυχισμένους δεν μας κάνει όσο περιμείνουμε, καθώς και το αντίθετο δηλαδή γινόμαστε περισσότερο ευτυχισμένοι όταν δεν διατηρούμε υψηλές προσδοκίες (δες εδώ σχετικές έρευνες http://bit.ly/linked_expect).  

2.     Προβολή των επιθυμιών που έχει κάποιος γονέας στο παιδί του. Ο γονέας ιδιαίτερα συχνά έρχεται πακεταρισμένος και με τις δικές του προδιαγεγραμμένες επιθυμίες και προ-εγκατεστημένα θέλω για το παιδί του. Συνήθως τα θέλω του γονέα αφορούν και σχετίζονται με τα δικά του βιώματα και εμπειρίες.
Μη μου πεις ότι το παιδί σου δηλαδή έχει αβίαστη την επιλογή της θρησκείας ή του σεξουαλικού του προσανατολισμού, έτσι δεν είναι? Δεδομένου ότι στην Ελλάδα ξέρω πολύ καλά ότι οι γονείς αυτοί μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού θα δυσκολευτώ πολύ να σε πιστέψω.
Επιλογή επαγγέλματος; συντρόφου; Πολύ σπάνια ένα παιδί έχει την ευκαιρία να επιλέξει κάτι που αφορά τον ίδιο και είναι σε αντίθεση με γονεϊκά πρότυπα. Σκέψου ότι ή κόρη σου ετοιμάζεται να παντρευτεί έναν οικονομικό μετανάστη ή ο γιος σου μια πορνοστάρ. Νομίζω ότι τώρα αρχίζεις να καταλαβαίνεις καλύτερα...

Σχεδόν οτιδήποτε κάνει ένας άνθρωπός είναι σε συντονισμό με βασικά γονεϊκά πρότυπα. Όταν αυτό δεν συμβαίνει γίνεται για πολύ λίγους λόγους, με την αντίδραση στην πρώτη θέση ανάμεσα σε αυτούς.
 
Όσο πιο χαμηλό είναι το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο της οικογενείας τόσο πιο επιρρεπή είναι τα παιδιά στις προβολές των γονεϊκών προσδοκιών.
 
Επιπλέον ψυχολογικοί μηχανισμοί “άμυνας” εμποδίζουν τους γονείς να δουν την δική τους επιρροή στην προσωπικότητα του νέου ανθρώπου που βοηθούν να μεγαλώσει.

Άκου και το χειρότερο τώρα: αντίστοιχοι ψυχολογικοί μηχανισμοί απαγορεύουν και στα παιδιά να δουν την γονεϊκή χειραγώγηση. Οι προσδοκίες του γονέα δημιουργούν εσωτερικούς περιορισμούς στο παιδί του, χωρίς το ίδιο απαραίτητα να μπορεί να το καταλάβει. Και είναι ακριβώς αυτές οι προσδοκίες για το μέλλον του παιδιού σου που θα χαμηλώσουν και το δικό σου επίπεδο ευτυχίας αλλά και του παιδιού σου και μάλιστα ίσως και για πάντα. Αυτό, διότι ευτυχία=ελευθερία (όχι η συγκεκριμένη εξίσωση δεν αναφέρεται επειδή ακούγεται ωραία άλλα επειδή όλες οι έρευνες συμφωνούν σε αυτήν).
 
Η ασυνείδητη γονεϊκή χειραγώγηση είναι ο καλύτερος τρόπος να περιορίσεις την ελευθερία του παιδιού σου για πάντα.
 
3.     Χρόνος. Το πόσο ευτυχισμένος είναι ο κάθε άνθρωπός εξαρτάται από ελάχιστα πράγματα. Ένα από αυτούς είναι και ο χρόνος που αφιερώνουμε σε πράγματα που μας αρέσουν. Ο χρόνος που δίνουμε σε πράγματα που δεν έχουν απαραίτητα όφελός αλλά είναι διασκεδαστικά. Τα χόμπυ μας, συναναστροφή με φίλους, συνήθειες που μας αρέσουν, ακόμη και δουλειά για μερικούς από εμάς εφ' όσον μας αρέσει. Όταν υπάρχουν παιδιά σε γενικές γραμμές ο χρόνος των γονέων για τα ενδιαφέροντα τους ελαττώνεται (ή μηδενίζεται). Οι υποχρεώσεις που δημιουργούν τα παιδιά ελαττώνουν τον χρόνο που ο κάθε ένας από τους συντρόφους θα δώσει σε πράγματα που θα ήθελε να κάνει, αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στο επίπεδο της ευτυχίας που απολαμβάνει. 

4.     Άγχος. Οι γονείς είναι υπεύθυνοι για όλες τις διαστάσεις της ανάπτυξης του παιδιού. Για την φυσική, ψυχολογική, καθώς και για τα υλικά αγαθά που χρειάζονται (ή νομίζουν ότι χρειάζονται) τα παιδιά τους για να μεγαλώσουν σωστά και να γίνουν ολοκληρωμένοι άνθρωποι. Η επιπλέον υπευθυνότητα δημιουργεί άγχος, γιατί τις περισσότερες φορές οι γονείς μέσα βαθιά τους δεν ξέρουν με σιγουριά τι πρέπει να κάνουν. Απλά κάνουν ότι έχουν δει, βιώσει ή μάθει έμμεσα αλλά χωρίς την βεβαιότητα της τεκμηρίωσης. Επιπλέον σε πολλές χώρες και οικογένειες τα οικονομικά αποτελούν μια μόνιμη πηγή άγχους και η ύπαρξη παιδιών ελαττώνουν σημαντικά τις πιθανές επιλογές του ζευγαριού και την ευελιξία στην διαχείριση της ζωής.

5.     Λιγότερο σεξ. Είναι περιττό να αναφέρουμε πόσο μειώνεται ο αριθμός των σεξουαλικών επαφών και ίσως και η ποιότητα του σεξ όταν υπάρχουν παιδιά στο ζευγάρι. Το σεξ επηρεάζει τραγικά την ανθρώπινη ευτυχία, και τα παιδιά επηρεάζουν τραγικά τις δυνατότητες του σεξ σχεδόν σε όλα τα ζευγάρια. Λιγότερο σεξ, λιγότερη ευτυχία. 

6.     Υπερπροστατευτισμός. Γονείς ελικόπτερα. Η ζωή τους γυρίζει γύρω από τα παιδιά σαν τον έλικα του ελικοπτέρου. Είναι οι υπερπροστατευτικοί γονείς που δεν θα αφήσουν το παιδί τους εκτεθειμένο σε οτιδήποτε νέο, που δεν θα το αφήσουν να του λείψει τίποτα στερώντας του έτσι την ευκαιρία να χάσει και να μάθει καθώς και να κερδίσει μόνο του αυτό που θέλει. Το άγχος για το παιδί είναι το καύσιμο για τον γονέα ελικόπτερο. Άγχος και ευτυχία είναι δυο ασύμβατες έννοιες. 

7.     Υλικά αγαθά αντί για χρόνο μαζί με το παιδί/α. Το τραγικό λάθος γονέων είναι ότι ανταλλάσσουν υλικά αγαθά για τα παιδιά μας (πχ. δώρα) με το χρόνο που θα έπρεπε να περνάμε μαζί τους. Το μάντρα των στερημένων γονέων: να μη στερηθεί τίποτα το παιδί μου. Στην πραγματικότητα και βάση ερευνών το πιο σημαντικό πράγμα που αισθάνονται τα ίδια τα παιδιά ότι στερούνται είναι ο χρόνος μαζί με τον γονέα τους.

Χαρίζοντας κάτι υλικό στο παιδί μας, μας κάνει να αισθανόμαστε λιγότερο ένοχοι για το χρόνο που δεν του διαθέσαμε. Μέσα μας, βαθιά μέσα μας ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Και έχουμε ήδη δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια εσωτερική σύγκρουση. Μια βολική πεποίθηση που γίνεται βολική συμπεριφορά εναντίον μιας εσωτερικής πεποίθησης που είναι βασικό κομμάτι του εαυτού μας.

Μάντεψε τώρα πόσοι είναι οι γονείς που κάνουν τα παραπάνω 'λάθη'. Περίπου όλοι. Πάνω από 90% στον Δυτικό κόσμο.

Τι κάνω εγώ τώρα
Σκέψου πολύ σοβαρά και ρώτα το εαυτό σου καθώς και τους γύρω σου μήπως κάποια από τα παραπάνω συμβαίνουν στη ζωή σου. Οι πιθανότητες λένε ότι 9/10 φορές κάνεις κάποια από τα παραπάνω λάθη. Πως τα διορθώνεις;  
 
Ότι καλό ή κακό πρόκειται να βιώσει το παιδί σου έχει τις ρίζες του εδώ και τώρα, στον δικό του τρόπο που το αντιμετωπίζεις. Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσαν να γραφούν πολλές πολλές σελίδες με τα λάθη των γονέων στην συμπεριφορά τους έναντι στα παιδιά.


Το συγκεκριμένο άρθρο θα είχε πολύ μικρή αξία αν δεν είχε και πρόταση.

Η Πρόταση: συμπεριφέρσου στο παιδί σου με τις ίδιες αρχές που θα καθόριζαν την συμπεριφορά σου σε έναν ενήλικα φίλο σου.
To παιδί σου θα χρειαστεί να πληρώσει τα λάθη σου και τα λάθη των δικών σου γονέων και των γονέων τους. Πολύ πολύ αργότερα, σε κάθε περίπτωση που δεν το άφησες να κερδίσει αυτό που έπρεπε να είχε κερδίσει. Και δεν μιλώ για υλικά ούτε για οποιαδήποτε είδους ανταμοιβή αλλά για τις ψυχολογικές ικανότητες που στο σύνολο τους ονομάζονται ικανότητες συναισθηματικής επαναφοράς.

Θα τις χρειαστεί....

LinkedIn: prokopios.adrianos@oooops.eu
Facebook: Serotonin worsksop
Skype: hey_prokopi
Pintrest serotonin workshop
g+: Prokopios A