Ένα ποίημα για το Γάμο, για τις Σχέσεις

 

Γεννηθήκατε μαζί και μαζί θα είστε για πάντα

Μαζί θα είστε όταν οι λευκές φτερούγες του θανάτου σκορπίσουν τις ημέρες σας.

Ναι, θα είστε μαζί ακόμα και στη σιωπηλή θύμηση του Κυρίου.

Αφήστε όμως χώρο ανάμεσα σας.

Κι αφήστε τους ανέμους των ουρανών να χορέψουν εκεί.

Αγαπήστε ο ένας τον άλλον,

Αλλά μην κάνετε την αγάπη αλυσίδα να σας δένει:

αφήστε την καλύτερα να σαλεύει σαν θάλασσα

ανάμεσα στα ακρογιάλια των ψυχών σας.

Γεμίστε ο ένας το ποτήρι του άλλου όμως μην πίνετε από το ίδιο ποτήρι.

Δώστε ψωμί ο ένας στον άλλον, όμως μη τρώτε από το ίδιο καρβέλι.

Τραγουδήστε, χορέψτε μαζί, χαρείτε,

Αφήστε όμως τους εαυτούς σας να είναι ο καθένας μόνος του.

Οι χορδές του λαούτου είναι μόνες κι όμως πάλλονται στην ίδια μελωδία.

Δώστε τις καρδίες σας, χωρίς όμως να γίνει φύλακας ο ένας στην καρδιά του άλλου.

Γιατί μόνο το χέρι τη Ζωής μπορεί να τις φυλάξει.

Και σταθείτε πλάι ο ένας στον άλλον, αλλά όχι πολύ κοντά:

Γιατί και οι κολόνες του ναού στέκουν ξέμακρα η μια απ’ την άλλη.

Κι η δρυς και το κυπαρίσσι δε μεγαλώνουν το ένα στη σκιά του άλλου…

«Ο Προφήτης», Γκιμπάν Χαλίλ